Drum & Dance

Hallo lieve 'reisgenoten', niet gek om zo vanuit Holland 'mee te reizen' zonder last van de beklemmende hitte en de hardnekkige muskieten. Maar ja ook zonder de lusten van kennismaking met kleurrijke Ghanezen en vreemde gerechten en gewoonten. Ik vind het leuk dat jullie ons zo volgen. We zitten voor de tweede keer vandaag in het internetcafé want er was weer eens stroomstoring. Het is onze laatste dag in Acrra en eerlijk gezegd spijt me dat niet. Ik wil graag de drukke stinkende herrie achter me laten en afreizen naar de groene Ashanti-regio. Maar eerst nog even een terugblik op de voorbije dagen. We gingen met de trotro naar onze lessen Twi en drum & dance. De trotro is een frequent rijdende gammel tot zeer gammel busje dat volgestouwd zit met zwetende passagiers. En dan maar wachten tot er eentje stopt waar we nog bij in kunnen. Een bijrijder roept uit het open raam de bestemming en maakt daarbij gebaren die de richting aangeven. Een hele belevenis, zo'n ritje, en lekker goedkoop. Kost slechts 0,20 Cedi (10 eurocent). Ook de taxi brengt je voor omgerekend 1 of 2 euro op de plaats van bestemming, maar dat zijn eveneens vaak ernstig gebutste oude auto's waar soms de sticker D of NL nog opzit. Flanken oranje verven en je bent een taxi, zo simpel is dat.
De drumlessen waren leuk, vraagt wel opperste concentratie om het ritme vast te houden, vooral als leraar Stephen er steeds andere ritmes doorheen zit te trommelen. Dansen deden we (nou ja Showitha en Lasse, ik deed alleen eventjes voor spek en bonen mee) alleen vandaag want eerder deze week was 'the light down' wat hier wel zeggen dat er geen elektriciteit is en dus ook geen ventilatoren.
Mama Mina is reuze moederlijk, zorgzaam en knuffelig. Ze vertelde heel beeldend over de funeral van haar vader die chief was in een regio nabij Cape Coast. Hij lag na zijn dood vijf maanden in de vriezer omdat er eerst een nieuwe chief benoemd moest worden om zorg en verantwoordelijkheid te dragen voor een waardige uitvaart van zijn voorganger. Maar dat aanwijzen van een opvolger gaat vaak gepaard met veel gebakkelei in de ‘royal family’. Vervolgens was er onenigheid tussen familie en chief/inwoners over het overdag of 's nachts begraven. Chiefs zijn meestal nog traditioneel in de eigen goden gelovende mensen die niet bekeerd zijn tot het Christendom. En volgens die Ashanti-traditie moeten belangrijke mensen s' nachts begaven worden. Maar mama Mina's vader was wel een praktiserend Christen en de familie wilden hem overdag op een Christelijke begraafplaats begraven. De familie heeft, tot grote vreugde van de kerken, de strijd gewonnen.
Mama Mina woont met haar echtgenoot ' papa Nath' die als advocaat werkte maar getroffen is door hersenbloedingen. Daardoor kan hij moeilijk praten en lopen. Verder wonen er de broer en schoonzus van Daddy maar die houden zich succesvol schuil (geen idee waarom). Dan is er neef William die min of meer door mama Mina is geadopteerd en zijn er twee in een schuurtje op het erf wonende hulpen, Albert en Mary, die erg goedlachs en vriendelijk zijn. De twee eigen kinderen zitten op kostschool en zijn zelden thuis.
Gisteren geshopt op Oxfordstreet. Dat klinkt heel anders dan het is. Overeenkomst is dat het een lange straat is met veel winkels, voor zover je houten bouwseltjes en tafels onder parasols winkels kunt noemen.We hebben voor weinig geld mooie zelf gemaakte jurken gekocht en zeep (een echt luxeproduct hier) voor het gastgezin waar we nu heen gaan. En ook een soort visnetachtige lap om mee te scrubben want de rode stof gaat diep in je poriën zitten en zonder wordt je gewoon niet meer schoon.
Morgen worden we om 4 uur (!) 's morgens opgehaald en naar het STC busstation gebracht. De bus zal ons in zo'n 4,5 uur naar Kumasi rijden, alwaar we als het goed is worden opgepikt door iemand uit ons gastgezin waarmee we de laatste 35 kilometer naar Mampong afleggen. Ik ben echt heel benieuwd hoe het daar zal zijn. Er schijnt in Mampong een internetcafé te zijn maar.... We hebben de nodige maren gehoord over de traagheid en de onbetrouwbare stroomvoorziening maar we zullen het zelf gaan bekijken. Als er dus een tijdje geen bericht komt dan is dat omdat de maren waar blijken te zijn en we eerst naar Kumasi moeten afreizen. Hoe dan ook, we houden jullie op de hoogte.